حداکثر سرعتی که در آمریکا نادیده گرفته می شود ، ماندن در 55 مایل در ساعت است

چند سال پیش ، من به برخی از کارمندان جدید Jalopnik توصیه کرده بودم که چگونه در نمایشگاه موتور آمریکای شمالی در دیترویت سرگردان شوند. من به آنها گفتم که آنها محدودیت های سرعت را در برخی از بزرگراه های منتهی به شهر منتشر شده ، 55 مایل در ساعت مشاهده می کنند ، و اگر این محدودیت های سرعت رعایت شود ، باید انتظار داشته باشند که به طور کلی برگردند ، بچرخند و به طور کلی آزار دهند. این شهر موتور است ، از این گذشته ، و مردم اینجا به سرعت. البته دلیل خوبی وجود دارد که این محدودیت های سرعت که نادیده گرفته می شوند وجود دارند ، به همین دلیل به زودی تغییر نمی کنند.

دیترویت حداقل چهار بزرگراه بین ایالت هایی دارد که از طریق قلب شهر منتقل می شوند ، و همچنین دو جاده سریع در میشیگان: M-10 ، معروف به جان سی الج و M-39 ، معروف به سوتفیلد ، سریع. در این دو بزرگراه ، سرعت منتشر شده در ارتفاع 55 مایل در ساعت تنظیم شده است ، اما شما هرگز این را به روشی که منجر به دیترویت ها نمی شود ، نمی دانید. پلیس ایالتی میشیگان می گوید حدود 85 درصد از رانندگان میشیگان در حداکثر سرعت یا کمتر از حداکثر هستند ، اما این مشخص است که در بزرگراه های الج و ساوتفیلد اینگونه نیست.

مشکل بسیار واضح است که مطبوعات دیترویت رایگان وقتی وزارت حمل و نقل در میشیگان پرسید که چرا در این بزرگراه ها سرعتی وجود ندارد ، همانطور که می دانید واقعیت دارد ، هماهنگ است. جاش کری ، مهندس ترافیک و ایمنی در MDOT ، داد مابار تفسیر بسیار منطقی:

کری گفت که تغییر محدودیت سرعت در خوابگاه در کارت ها نیست ، زیرا به سادگی بی خطر نیست. کری گفت که دیوارهای بلند ، منحنی های باریک و نقاط شیب در داخل و خارج از دامنه ها به سرعت کندتر سرعت نیاز دارند ، خواه رانندگان به آنها متعهد باشند یا نه.

کری گفت: “در حالی که بیشتر رانندگان بیش از 55 مایل در ساعت حرکت می کنند ، MDT احساس راحتی نمی کند و به آنها می گوید 70 مایل در ساعت سرعت ایمن است که بستگی به مهندسی فعلی جاده دارد.”

در 70 سال از جوانی ، خوابگاه برای مقابله با سرعت بزرگراه ها طراحی نشده است. در سال 1955 ، شما مجبور بودید یک ماشین خصوصی داشته باشید تا به سرعت بیش از 65 مایل در ساعت برسید. بزرگراه ها دوباره ساخته شدند که آنها با چنین سرعتی در ذهن ساخته نشده اند. بزرگراه های قدیمی مانند خوابگاه با شانه های باریک تر ، عرض راهروها ، دیوارهای سیمانی بالا ، منحنی های جزئی و ادغام های ناگهانی که سرعت را خطرناک تر می کند ، همراه هستند. از همه بدتر ، مشخص است که هنگام رانندگی خطرناک است. فضای بسیار کمی برای ادغام در خارج و خارج وجود دارد (Southfield به همان اندازه خطرناک است) و مکانهایی وجود دارد که شما نمی توانید ببینید که در اطراف خم شدن چه اتفاقی خواهد افتاد. این مانع از ضربه زدن به دیترویت به سرعت گردن نمی شود ، اما می تواند باشد.

دیترویت فرزند شهری است که با برنامه ریزی بد شهری ویران شده است. در دهه بیست و سی قرن گذشته یک سیستم قوی در تراموا وجود داشت که فقط به نفع استوانها تخریب می شود. این شهر میزبان کوتاهترین بزرگراه در ایالات متحده-375 است ، فقط یک مایل-که مستقیماً به مرکز شهر تغذیه می شود. این محله ها توسط I-94 ، I-96 و I-75 چسبانده می شوند که جوامع محکمی را که یک بار در آنجا حضور داشتند از بین می برد و جمعیت را در حومه ها تغذیه می کند ، که اکنون با تعداد بیشتری از جمعیت نسبت به آن راه هایی که می توانید با آنها مقابله کنید ، سروکار دارند. خوابگاه همچنین به این دلیل که به خیابان جفرسون تبدیل می شود- که یک کابوس چند خطه است که تقریباً با پای پیاده مرکز شهر را ترمیم کرده است ، به پایان می رسد.

البته دیترویت تنها نیست. پیری در همه بزرگراه ها در سراسر کشور در برابر اتومبیل های سریع و سریعترین رانندگان پیشرفت می کند ، که این امر به افزایش اخیر مرگ و میر ترافیک کمک می کند. یک مطالعه AAA نشان داد که سرمایه گذاری 146 میلیارد دلاری در به روزرسانی جاده ها و بزرگراه های ما می تواند بیش از 60،000 جان خود را فراهم کند و از بیش از 350،000 آسیب جدی در طی بیست سال آینده جلوگیری کند. اگرچه برنامه هایی برای حذف برخی از بزرگراه های نقض کننده در دیترویت وجود دارد ، اما برنامه ها همیشه همانطور که امیدوار نیستند انجام نمی شود. به عنوان مثال ، حذف I-375 جایگزین بزرگراه بی فایده با استوانه است. من مطمئن نیستم که این واقعاً بهتر از اکنون است ، اما فکر می کنم از بین بردن یک شکل نژادپرستانه از زیرساخت ها زمان می برد.